Als ik denk aan het afgelopen jaar, want dat doen we toch allemaal zo aan het eind….Dan denk ik vooral aan alle mooie momenten. Natuurlijk waren er minder fijne dingen, zeker gezondheidstechnisch gezien. Maar daar heb ik uiteindelijk ook alleen maar positieve dingen uit weten te halen.
Sprongen
Wat hebben de kids weer sprongen gemaakt. Ja alle clichés zijn waar, wat gaat het snel. De oudste zit alweer in groep 3 en hij doet het geweldig. Hij vindt het leuk, gaat met plezier naar school. Een jaar daarvoor zaten we nog in dubio of we hem nog een jaar moesten laten kleuteren of dat hij al toe was aan groep 3. Achteraf gezien, weten we nog steeds niet of de beslissing juist was. Maar is dat erg? Ik denk het niet, hij zit lekker in z’n vel en leert naar behoren. Wat willen we nog meer. En natuurlijk heeft hij een grote mond en is hij opstandig. Dat hoort erbij, hoe irritant dat ook is. Ik zou hem regelmatig achter het behang willen plakken, maar wat is het toch een heerlijk kind!
De middelste heeft misschien wel de grootste stappen gemaakt. Hij is qua spraak echt vooruit gegaan. En kan zich nu veel beter uiten, voor iedereen fijn. Hij wordt komend jaar 4 en zal zijn volgende sprong in het diepen gaan wagen. De straat over en naar de basisschool. Bij de oudste vond ik dat allemaal niet zo spannend, die ging zich wel redden. Maar nu heb ik er toch zo mijn twijfels over. Natuurlijk gaat hij zich ook redden, maar misschien iets meer aan de hand van paps en mams of de juf.
Helaas kan ik voor hem tegenwoordig ook de huiskamer gaan behangen, want ook hij heeft zijn grote mond gevonden. Wat is dat toch met die kids? Maar wat een heerlijk kind!
De jongste is echt een ‘prei’ en hopelijk zal dat ook altijd zo blijven. Zij gaat als een speer, ze babbelt er lustig op los en gaat niets uit de weg. Aan de kant, want ik zal het wel even fiksen. Zo staat zij in het leven. Zelf doen is het motto van onze jongste spruit. Ze is ontzettend lief en zacht voor de andere in het gezin. Huilt er iemand, dan is zij de eerste die een kusje komt geven. Maar natuurlijk ook zij staat geregeld in de hoek en ook dat zal niet veranderen. Kinderen blijven toch kinderen. Maar wat een heerlijk kind is het toch!
Druk
Vaak krijgen we te horen, wat hebben jullie het toch druk met 3 van die apen! Ik denk dat dat ook zo is, maar is dat erg is de vraag. Ik vind van niet. Het brengt veel gezelligheid met zich mee. Ook veel geregel en veel hectiek, maar vooral plezier. Het is hier vaak een apenkooi en redelijk wat lawaai. Ik persoonlijk kan daar prima tegen.
Ach, en op z’n tijd een ander behangetje om de kids achter te plakken en de huiskamer kan er weer een tijdje tegen.
(bron foto's: Pixabay)
Comments