Altijd Lief?

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier zijn ze zeker niet altijd lief en schattig. De ene dag zijn ze om op te vreten en de andere dag wens je dat je dat gedaan had! De ene dag kun je ze de hele dag de hemel in prijzen, de andere dag (bij wijze van spreken) is het hel op aarde!

Gisteren was er een mooi festival in ons dorp, met dans, theater en gezelligheid. Natuurlijk gaan we daar heen. Want Fien en Teun wil je toch niet missen. We zijn ons er van bewust dat het daar erg druk is en dat je de kinderen dus snel kwijt kunt raken. Ze hebben maar een tel nodig om in de mensenmassa te verdwijnen. Ik heb dit een keer zien gebeuren en ik hoop dat nooit, maar dan ook nooit, zelf mee te moeten maken.

Gearriveerd

Ik haal de kinderen van de fiets en nagenoeg meteen spreekt een mevrouw mij aan. Ze complimenteert de kinderen dat ze zo goed luisteren en dat de oudste zo goed zelf kan fietsen. Ik glimlach en denk alleen maar, ‘u had ze een half uur geleden moeten zien!’

Want het was zo’n dag! Zo eentje van gemopper en geschreeuw. Zo eentje van ‘nee’ en ‘ik wil...’. Zo eentje van ‘je moet...’ en ‘ik wil niet’!

Die ochtend

Voordat we naar het winterfestival gingen was het een stuk minder gezellig in huis. We hadden eigenlijk niets gepland en de kinderen mochten spelen, tv-kijken en hun eigen dingetje doen. Maar dat ‘dingetje’ bleek dwarsliggen te zijn. We hebben de hele ochtend alleen maar strijd gehad. ‘Dat is van mij!’ – ‘Ik wil kiezen!’ – ‘Blijf af!’ – “Zij slaat mij!’ – ‘Niet bedje toe!’

Dan besluit je maar om naar buiten te gaan, ze zitten ook al zo vaak binnen met dit weer. Dus, aankleden, schoenen aan, jassen aan! ‘Nee, ik wil niet mee, dat is saai!’ – ‘Nee, ik wil geen schone luier!’ – ‘Nee, niet die broek!’ – ‘Nee, niet haren kammen!’

Waarom wilde ik ook alweer gaan?

En dan ben je eindelijk op de plaats van bestemming, dan zijn ze poes lief en luisteren alsof ze altijd engeltjes zijn. Fien en Teun is niet echt iets voor de oudste, maar hij blijft goed zitten en kijkt mee voor de kleintjes. Ze helpen elkaar en wachten braaf in de rij voor de ballonnenclown. Ze drinken netjes uit een rietje (zonder te knoeien) en zeggen dankjewel tegen de tante en oom van wie ze het drinken krijgen.

Goed afgesloten?

Nou, dan sluiten we de dag toch nog goed af...niet dus! Komen we thuis, na een gezellige middag, gaan ze gewoon weer verder waar ze gebleven waren. Alsof het hoofdstuk nog niet af was, even pauze en weer door! Huilen, schreeuwen, boos, driftig!

Onze reactie? Pyjama’s aan en naar boven. Ze lagen vroeg op bed en wij met de beentjes omhoog een filmpje kijken.

En wat blijkt? Gedrag heeft altijd een reden. De volgende dag twee van de drie doodziek!

(bron foto's: privé collectie en Pixabay)