Na 2 jongens kregen wij onze roze kers op de taart. In eerste instantie leek het mij erg moeilijk om er een meid bij te hebben. Want ik had mezelf altijd als een echte jongens-mama gezien. Wat moest ik nu met een meisje? Stel je voor dat ze later ook een echt meisje-meisje zal worden? Met roze, glitterjurken en vlechten in het haar! Ik kan niet vlechten en vind roze geen mooie kleur. Hoe moet dat nou?
Valt allemaal wel mee...
Vrienden en familie hadden in de loop der jaren al wat meisjes op de wereld gezet. Zij zeiden dat het allemaal wel mee valt. Niet alle meisjes houden van roze en niet alle meisjes willen lang haar. Dat klopt natuurlijk, want ik was zelf ook zo’n meisje. Ik wilde geen lang haar en vanaf mijn derde droeg ik geen jurken meer. Ik was daar heel duidelijk in. Later ben ik er pas achtergekomen dat mijn moeder dat eigenlijk helemaal niet leuk vond. Zij wilde graag dat haar dochters mooie jurken zouden dragen, die zij met veel vlijt zelf had gemaakt. Maar juist zij kreeg een dochter die dat allemaal niet wilde. Ik wilde broeken en stekels op mijn hoofd. Met mijn communie wilde ik een matrozenpak en zeker geen roze jurk, net als mijn zus. En wat deed mijn moeder? Zij maakte met veel liefde een prachtig matrozenpak voor mij.
Vrees
Toen ik aan mezelf dacht als klein meisje en dus het tegenovergestelde was, dan dat mijn moeder gehoopt had, werd ik bang. Want wat als mijn meisje ook het tegenovergestelde wordt van wat ik hoop dat ze wordt? Dan wordt ze een meisje-meisje met glitterjurken en lange vlechten. Toen zei mijn vriendin, deal with it! Dus ik was voorbereid op het ergste.
Ons meisje is nu 2 jaar en een heerlijk eigenwijze peuter. Ze heeft, net als haar moeder, een eigen, sterke wil. Ze laat het kaas niet van haar brood eten, door haar broers. Maar is ze ook een meisje-meisje? Ja en nee, ze vindt het geweldig om mooi te zijn. Wel wil ze graag zelf beslissen wat ze die dag aan trekt. Er zijn dagen dat ze graag een jurk met een glitter maillot aan heeft. En er zijn dagen dat ze liever een spijkerbroek met een trui draagt. Vaak wil ze haar lang, krullend haar los, maar soms mag ik er een staartje in doen. Ik kan nog steeds niet vlechten, maar daar hebben we tantes voor.
Modderbad
Onze stoere, mooie meid is eigenlijk alles wat we wensen konden. Voor papa is ze het mooie meisje, met lange haren. En voor mama neemt ze af en toe een modderbad, in een broek en een trui. Met andere woorden draagt ze graag een glitterjurk met modderlaarzen.
Ben ik teleurgesteld? Nee, natuurlijk niet, want net als mijn moeder deed voor mij, zal ik voor haar een roze jurk met roesje maken of een broek met piraten. Want ook zij heeft haar eigen identiteit, net als wij allemaal.
(bron foto's: privé collectie)
Wat een mooie, liefdevolle blog. Ik heb zelf drie jongens en kan mezelf ook niet helemaal voorstellen als meisjesmama (hoewel ik zelf dus wel een echt meisje-meisje ben met jurken, hakken en haarspelden enzo). Drie jongens krijgen voelde "vertrouwd", maar ik weet zeker dat een meisje net zo leuk was geweest en net zo welkom.
Wat een mooi blog! :) Ik ben zelf een meid (kuch..) met twee grote broers en heb ook een hekel gehad aan jurkjes, iets waar ik nu gek op ben, haha! Al ben ik nog steeds een halve kerel soms hoor. Ik vind het vooral mooi dat je schrijft dat zij vooral haar eigen identiteit heeft, dat is het belangrijkste en ik denk ook het mooiste om te zien.
Wat mooi geschreven! Wij hebben zelf 2 meiden die geen meisje-meisje zijn. En dat is prima. Zolang ze doen waar ze zich prettig bij voelen zijn wij blij :)
Wat een leuke blog over je dochter. Elk kind heeft zo zijn of haar bijzondere trekjes. Mijn zoon ook. Mijn zoon is een echte jongen, maar wel een rustig kind.
Ze zal haar wegje wel vinden, samen met jou!