Joehoe, het sneeuwt! De kinderen gaan uit hun dak. Er ligt een mooie pak in de achtertuin. Jassen aan, handschoenen, mutsen, dassen, alles wordt van de kapstok getrokken. En naar buiten. Sneeuwballen gooien blijft geweldig! Papa ook naar buiten en gooien maar.
Dit zijn de leuke dingen van het weer, totdat je de volgende dag naar je werk moet. Ik geef ook Nederlandse les aan vluchtelingen. Daarvoor moet ik drie kwartier rijden. De heenweg ging prima, ik was op tijd vertrokken en kwam keurig op tijd aan. We zijn iets eerder gestopt met de les, want het weer werd steeds slechter. Het ging harder sneeuwen en het weeralarm ging van code oranje naar code rood. Met andere woorden, van code 'pas op!' naar code 'PANIEK'!
Code ‘PANIEK’
“U kunt beter niet de weg op gaan, alleen als het echt niet anders kan.”, schalt er uit mijn radio. Het kan echt niet anders, want ik moet naar huis. Dus voorzichtig, stapvoets het dorp uit. Door de dorpen en binnenwegen ging het aardig. Mensen reden langzaamaan, maar er werd gereden. Tot de snelweg, daar was code ‘PANIEK’ wel doorgedrongen. Iedereen wil heelhuids thuis komen. Toch rijden er ambulances en andere hulpdiensten af en aan.
Wanneer de polonaise langzaam opgang komt, merk je dat de snelweg eigenlijk een grote glijbaan aan het worden is. Vrachtwagenchauffeurs kunnen kun trucks niet recht houden, automobilisten willen harder dan kan. En het enige wat ik kan denken is; voorzichtig, dan breekt het lijntje niet. Laat de code ‘PANIEK’ niet tot je komen en blijf kalm. Na 2 uur op de snelweg en een kleine uitglijer, moeten we van de weg af. Er staan 3 vrachtwagens dwars op de weg. Einde oefening.
Lifter
Dus weer over de binnenwegen. Wanneer ik bijna het volgende dorp bereik, staat er een dame aan de weg te liften. Ik stop, want we zijn op wereld om mekaar te helpen, niet waar! De bussen rijden niet, of ze mee mag rijden. Natuurlijk, stap maar in. Toevallig woont ze in hetzelfde dorp als ik. Dankbaarheid en je hebt vandaag weer wat goeds gedaan. Normaal neem ik nooit lifters mee, maar wat is het leuk om op deze manier kort in contact te komen met mensen die je nog niet kent. Zo krijg je een kijkje in het leven van iemand met wie je anders waarschijnlijk nooit een gesprek aan zou knopen. Ik heb mezelf niet voorgesteld en ik ken haar naam niet, maar ik vond het een bijzondere ontmoeting. Dank daarvoor, mevrouw!
Uiteindelijk na, drie uur was ik thuis.
Voor mij was er geen code ’PANIEK’. Maar wel heb ik code 'pas op!' deze dag, samen met code 'stap in!' ter harte genomen.
Geniet van de sneeuw en laat je niet leiden door 'de codes'. 😊
(bron foto's: privé collectie en Pixabay)
Comments